Het fundamentele stakingsrecht wordt door diverse verdragsnormen beschermd, maar niet steeds op dezelfde wijze en even vergaand. In deze scriptie van Björk van Disseldorp staat de frictie centraal tussen het door economische (verkeers)vrijheden gekleurde stakingsrecht van artikel 28 EU-Handvest (zoals vormgegeven in de arresten Viking en Laval) en het meer op de bescherming van mensenrechten geënte stakingsrecht van artikel 11 EVRM, ILO-Verdrag 87 en artikel 6 lid 4 ESH. Aan de hand van een analyse van deze verschillende grondrechtenstelsels en relevante ontwikkelingen in onder meer wetgeving en rechtspraak, onderzoekt de auteur of, en zo ja, in hoeverre, de jurisprudentie inzake artikel 28 Handvest moet én kan aansluiten bij die van de andere verdragsnormen. Zij komt tot de bevinding dat volledige harmonie tussen het Unierechtelijke stakingsrecht en het stakingsrecht in de andere rechtsordes niet mogelijk is. Naar huidig recht zit artikel 28 Handvest ‘gevangen’ binnen het interne marktkader, waardoor – anders dan bij het ESH, de ILO en (in mindere mate) het EVRM – een weinig krachtige interpretatie van deze bepaling welhaast onvermijdelijk is. De conclusie van de scriptie is echter niet beperkt tot deze constatering: Van Disseldorp beschrijft tevens wat er nodig is om het stakingsrecht in de EU-rechtsorde een sterke(re) werking te geven, om zo rechtsconflicten tussen de verschillende rechtsordes zoveel mogelijk te voorkomen.

Björk van Disseldorp
Het stakingsrecht van artikel 28 EU-Handvest in internationaalrechtelijk perspectief: Een conflict tussen rechtsordes of ruimte voor
harmonie?

Masterscriptie Nederlands recht, Burgerlijk recht, Sociaal recht, Nijmegen.
Scriptiebegeleider: prof. mr. Miriam Kullmann.
Beoordeling: 9,5

Afbeelding: Pixabay