Arrest HvJ inzake Luxemburgse FFT rulings stimuleert lidstaten met kleine thuismarkt (waar grote multinationals hoe dan ook weinig omzet halen) om het zakelijkheidsbeginsel uit hun belastingwet te schrappen of niet toe te passen, om financiële en fiscale dienstverlening aan te trekken.

Zoals bij de kredietcrisis systeembanken too big to fail bleken, zo lijkt Big Oil too profitable to tax en Big Tech too smart to regulate.

De Staat en Pels Rijcken zijn kennelijk tot elkaar veroordeeld, maar lijken daar geen van beiden mee te zitten.

Ook de aanslag op Nord Stream laat zien hoe economische integratie kan verkeren in uitgelezen mogelijkheden tot al dan niet hybride oorlogvoering.

Over oneerlijke, excessieve financiële lasten voor de een en financiële slaatjes voor de ander.

Terwijl de hele wereld tot nu toe vrij vergeefs probeert het mondiale mobiele kapitaal zijn fair share aan belasting te laten betalen, begeeft de Commissie zich in bedrijfsfinancieringsdogmatiek.

Putin en zijn politieke entourage zijn op weg naar het tegendeel van de door hen beoogde wedergeboorte van een machtig ‘Derde Rijk’ met Vladimir Putin als orthodox-christelijke, door patriarch Kirill afgezegende tsaar.

Jammer dat het akkoord niet voorstelt om een van de bons mots van de premier in art. 1 Grondwet te verankeren, iets officiëler geformuleerd, bijvoorbeeld zoals Prof. Geppaart eens voorstelde: ‘Nederland is een gezellig land, waar het goed toeven is.’

Het advies van de Venice Commission maakt pijnlijk duidelijk hoe actueel de 32 jaar oude observatie in het Harmonisatiewet-arrest nog steeds is: dat de veronderstelling waarop het toetsingsverbod berust, nl. dat de parlementaire procedure voor de totstandkoming van wetten afdoende waarborg voor hun rechtsgehalte inhoudt, niet steeds opgaat.

Zal het Hof van Justitie EU de Cilfit-mythe van uniforme toepassing van EU-recht in concrete gevallen verlaten en inruilen voor een meer op EU-wijde algemene rechtseenheid en eenvormige rechtsontwikkeling gerichte benadering?