Van veel professionals wordt tegenwoordig verwacht dat zij tegenover hun cliënten open zijn over fouten die gemaakt worden in de uitoefening van hun werkzaamheden en dat zij daarvoor excuses aanbieden. Zo bestaat voor de arts inmiddels een wettelijke verplichting tot openheid over fouten. Toch zijn professionals in de praktijk dat niet altijd. Vaak wordt verondersteld dat van de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraar geen excuses mogen worden aangeboden en dat het doen van bepaalde uitspraken, waaronder het aanbieden van excuses, een erkenning van aansprakelijkheid inhoudt. Mede vanwege deze veronderstelling is in de literatuur wel gesuggereerd dat vanuit juridisch oogpunt terughoudendheid bij het maken van excuses verstandig is. In dit artikel wordt betoogd dat dit advies maatschappelijk ongewenst is en dat deze veronderstelling bovendien slechts bij hoge uitzondering steun vindt in het recht. Het zijn ironisch genoeg enkel de juridische professionals zelf die onder omstandigheden goed over hun woordgebruik moeten nadenken.

Lees het hele artikel in Navigator.

Invloed van buiten op de ‘Haagse kaasstolp’ kan geen kwaad. Integendeel. Externe inbreng in het wetgevingsproces valt te waarderen en kan de kwaliteit van wetgeving ten goede komen. Dit vraagt wel om gelijke kansen op gehoor bij de belanghebbende partijen en een open en transparant wetgevingsproces. De inbreng van belanghebbenden moet niet heimelijk, maar openlijk gebeuren. En de wetgever moet zich in de toelichting bij wetsvoorstellen veratnwoorden over hoe met die inbreng is omgegaan.

Lees het hele artikel in Navigator.

Ingevolge het Nederlandse strafrecht is ‘handelen in strijd met het Europees inreisverbod strafbaar gesteld’. Maar de strafrechtelijke vervolging van dit handelen stuit, in het licht van de recente uitleg die het Hof van Justitie EU heeft gegeven aan het inreisverbod in de zaak Ouhrami, op ernstige bezwaren in het geval dat de derdelander de Unie nog niet heeft verlaten na het uitvaardigen van het verbod. Pas als de derdelander tegen wie een inreisverbod is uitgevaardigt de Unie daadwerkelijk heeft verlaten en vervolgens weer terugkeert, is het inreisverbod overtreden en kunnen daar rechtsgevolgen aan worden verbonden.

Lees het hele artikel in Navigator.

Uitzichtloos en ondraaglijk lijden is niet aan nationaliteit gebonden. De euthanasiewet staat artsen toe euthanasieverzoeken van buitenlanders te honoreren. Mededogen, dat niet ophoudt bij de landsgrenzen, is een kernwaarde van onze euthanasiewet en behoort dokters te bewegen ook stervenshulp aan doodzieke buitenlanders te verlenen.

Lees het hele artikel in Navigator.

Door de op 1 januari 2016 in werking getreden Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz), een wet waarvan de noodzaak breed werd betwist, verandert er het nodige op het gebied van kwaliteit, klachten en geschillen in de zorg. De normen van deze wet gelden voor een grotere groep zorgaanbieders dan voorheen onder het regime van de Wet BIG en de Kwaliteitswet zorginstellingen het geval was. Maar de Wkkgz is niet op alle onderdelen even duidelijk en juridisch weldoordacht.

Zorginstellingen moeten een beleid formuleren inzake openheid rond incidenten en op grond daarvan de randvoorwaarden voor een goede praktijk creëren. Bij een dergelijk beleid is openheid van zaken (‘open disclosure’) de norm. Een open benadering maakt een integratie mogelijk tussen enerzijds de plicht van artsen en zorginstellingen om adequaat te reageren op incidenten, en anderzijds het algemene beleid inzake kwaliteit en veiligheid van de zorg. Hierdoor ontstaat een samenhangend geheel van acties en maatregelen voor gevallen waarin de zorgverlening heeft geleid tot een situatie die niet de bedoeling was.

Voor een aantal artsen schiet de Nederlandse euthanasiewet (Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding; WTL) op een voor hen belangrijk punt tekort. Dokters van wie een euthanasiegeval is beoordeeld, kunnen geen beroep aantekenen tegen de betreffende uitspraak van de Regionale toetsingscommissie euthanasie (Rte). De lopende vijfjaarlijkse evaluatie van de WTL biedt de wetgever de mogelijkheid deze tekortkoming te repareren.

Artikel 119 Grondwet schrijft voor dat leden van de Staten-Generaal, ministers en staatssecretarissen wegens ambtsmisdrijven in die betrekkingen gepleegd, ook na hun aftreden terecht staan voor de Hoge Raad. Bij berichtgeving over artikel 119 Grondwet rouleert steevast het verhaal van minister Pels Rijcken en zijn loslopende hond. Maar hoe zat dat nu precies?