In dit artikel wordt onderzocht hoe een mensenrechtelijke benadering van arbeidsuitbuiting kan bijdragen aan een verbetering van de positie van uitgebuite arbeidsmigranten. Het perspectief van de individuele arbeidsmigrant wordt ingenomen om te bekijken welke mensenrechtelijke normen op zijn situatie van toepassing zijn, welke verplichtingen hieruit volgen voor de Staat en of de combinatie van de normen en verplichtingen ook een voldoende coherent stelsel vormt voor een mensenrechtelijke benadering die het slachtoffer centraal stelt, in het algemeen en in Nederland in het bijzonder.

Lees het hele artikel in Navigator

De Nederlandse overheid heeft zijn handen van Nederlandse kinderen in het Syrisch-Iraakse oorlogsgebied afgetrokken. Afgezien van een morele beoordeling zijn er ook juridische argumenten in te brengen tegen deze passiviteit. De beleidsvrijheid op het terrein van de consulaire bescherming wordt ingeperkt door verschillende internationale verdragen die tot activiteit verplichten. Het sociaal contract tussen staat en burger is aan erosie onderhevig.

Lees het hele artikel in Navigator of laat een reactie achter op NJBlog.

Veel gemeenten beschouwen in hun Verordening jeugdhulp een hulpvraag niet als aanvraag, maar noemen haar melding. Naar aanleiding van die melding doet het college onderzoek naar de hulpvraag. Pas als het onderzoek is voltooid, dient de hulpvrager samen met de onderzoeker een aanvraag in. Pas dan gaat dus ook de wettelijke beslistermijn in. De beslistermijn voor jeugdhulpvragen wordt vanuit de hulpvrager praktisch gezien daardoor feitelijk veelvuldig overschreden. Toch heeft dit knelpunt tot dusver weinig aandacht gekregen.

Lees het hele artikel in Navigator.

In tijden waarin het vrijwillig gekozen levenseinde onderwerp van politiek debat is, zou ik een lans willen breken voor de vrijwillig gekozen en mogelijk te maken verlenging van het leven, zij het dat ik mij daarbij wil beperken tot de verlenging van het rechterlijk leven.

Lees het hele artikel in Navigator.

Dat het ‘groeiende probleem’ van lange doorlooptijden komt door ‘tijdrovende futiele en kansloze zaken’ die advocaten aanbrengen heeft Groenewald niet erg overtuigend onderbouwd.

Lees het hele artikel in Navigator.

Meer legitimiteit en minder oneigenlijk gebruik
Wrakingsverzoeken worden steeds vaker ingediend, maar níet vaker gehonoreerd. Dit suggereert dat het middel ‘oneigenlijk’ wordt ingezet. De effectiviteit van de regeling komt echter onder druk te staan als miskend wordt dat deze een correctiemechanisme is voor uitzonderlijke gevallen. Oneigenlijk gebruik knaagt derhalve aan de fundamenten van onze rechtspleging. Auteurs maken een rechtsvergelijkende analyse van de wrakingsprocedures in een tiental andere rechtsstelsels als inspiratie ter verbetering van het eigen recht. Uit deze analyse vloeien een aantal aanbevelingen voort met betrekking tot mogelijke contouren voor een aangepaste Nederlandse regeling. De contouren van deze nieuwe wrakingsregeling bevatten aan de ene kant prikkels om het oneigenlijk gebruik te temperen terwijl tegelijkertijd de legitimiteit van het instrument, en daarmee het maatschappelijk draagvlak, wordt vergroot.

Minister Opstelten wil een nieuwe strafbepaling om verdachten te verplichten versleutelde (kinderporno) bestanden te ontsleutelen. Het voorstel om bij het niet-meewerken aan dit zogenoemde decryptiebevel een gevangenisstraf van maximaal twee jaar op te kunnen leggen, lijkt gezien de mate van dwang onverenigbaar met art. 6 EVRM.

Sinds 1 januari wordt de internetter bij elke site die hij wil bezoeken geconfronteerd met de vraag of hij ‘cookies’ accepteert: de Cookiewet is in werking getreden. Deze toevoeging aan de Telecommunicatiewet gaat echter verder dan gevergd door de Richtlijn burgerrechten. Met een amendement heeft de Tweede Kamer een ‘kop’ op deze Europese regeling gezet om een koppeling met de Wet bescherming persoonsgegevens tot stand te brengen. De expliciete toestemming die daardoor verplicht is gesteld, maakt het onmogelijk voor de branche om tot een goed werkende standaard te komen voor een do not track-functie.

Door het ontbreken van duidelijk beleid over het melden van kwetsbaarheden in informatiesystemen wisten goedwillende hackers tot nu toe vaak niet bij wie de kwetsbaarheden te melden en hoe met die melding zou worden omgegaan. Vanuit Justitie is daarom een Leidraad opgesteld die moet bijdragen aan een praktijk van responsible disclosure. In het licht van het stimuleren van de meldingsbereidheid van goedwillende hackers was het beter geweest de leidraad te doen vergezellen van een vervolgingsrichtlijn van het Openbaar Ministerie.