De Minister van VenJ heeft een brief gestuurd aan de Tweede Kamer over een basisniveau voor de bestuurlijke aanpak van mensenhandel, met een organogram dat inzicht biedt in de partijen die betrokken zijn bij de aanpak van mensenhandel, de doorstroom van slachtoffers mensenhandel met een B8-vergunning en de bestrijding van de loverboyproblematiek.
Het basisniveau biedt een antwoord op de vraag: ‘Wat heeft een gemeente minimaal nodig om voldoende toegerust te zijn voor de bestuurlijke aanpak van mensenhandel?’ Het basisniveau dient als referentiekader voor gemeenten en biedt handelingsperspectieven.
Het barrièremodel mensenhandel gaat uit van het criminele proces rond mensenhandel, en benoemt de partijen die dit proces kunnen ontwrichten. Het Nationaal Verwijsmechanisme Mensenhandel (NVM) zet het slachtoffer op de middenstip en biedt een zo volledig mogelijk overzicht van de partijen die betrokken zijn bij het bieden van hulp, steun- en zorg aan het slachtoffer. De wegwijzer die in het kader van het NVM wordt ontwikkeld, maakt in detail inzichtelijk welke partijen betrokken zijn, welke rol zij vervullen, en aan welke categorieën slachtoffers zij ondersteuning bieden. Van de wegwijzer gaat daarmee ook een ordenende werking uit: door het overzicht wordt duidelijk waar overlap zit, en waar partijen nadere afspraken over rolverdeling moeten maken. De wegwijzer is in de laatste fase van ontwikkeling en zal in het eerste kwartaal van 2015 worden gelanceerd.
In aanvulling op de gedetailleerde overzichten van het barrièremodel en het NVM, is als bijlage bij deze brief een algemeen overzicht gevoegd van bij de aanpak van mensenhandel betrokken partijen. Hoewel een dergelijk overzicht – in deze compacte vorm – geen recht kan doen aan de complexiteit van deaanpak van mensenhandel en de ondersteuning van slachtoffers daarbij, kan het schema wel behulpzaam zijn als totaaloverzicht. Gegeven de verschillende vormen van uitbuiting, en de verschillende categorieën slachtoffers, verschilt het per scenario welke partijen bij de aanpak van
concrete situaties daadwerkelijk een rol vervullen. Het overzicht is onderverdeeld in vier fasen: A) identificatie, B) zorg, steun en bescherming, C) bestrijding met geïntegreerde aanpak, en D) hulp naar zelfstandigheid. Deze fasen zijn hoofdelementen van de aanpak, en verlopen niet noodzakelijk volgtijdelijk. Binnen de fasen wordt een – globale – onderverdeling gemaakt naar de verschillende aspecten waar de betreffende partijen een verantwoordelijkheid hebben.