In de zaak Rabobank/Reuser, waarin een teeltsysteem onder eigendomsvoorbehoud was geleverd, oordeelde de Hoge Raad dat de eigenaar onder opschortende voorwaarde reeds een terstond ingaand eigendomsrecht heeft, dat voor vervreemding en bezwaring met beperkte rechten vatbaar is.

Deze scriptie van Joas Bakker geeft een antwoord op de vraag of dit ‘Rabobank/Reuser-paradigma’ ook van toepassing is op de juridische figuur van het reclamerecht: heeft de verkoper met een reclamerecht een eigendomsrecht onder opschortende voorwaarde dat al vóór de inroeping van het reclamerecht vatbaar is voor vervreemding en bezwaring met beperkte rechten?

De overeenkomsten tussen beide rechtsfiguren zijn talrijk. Partijen hebben de contractsvrijheid om de rechtsfiguren al dan niet van toepassing te verklaren. Bij zowel het eigendomsvoorbehoud als het reclamerecht moet de verkoper de overeenkomst ontbinden om zich erop te beroepen. In beide gevallen is sprake van eigendom onder ontbindende voorwaarde, waarvan de vervulling bovendien (mede) afhankelijk is van een keuze van de eigenaar onder opschortende voorwaarde. Dit raakt aan de kern van de rechtsfiguren. Ook het feit dat het reclamerecht evenals het eigendomsvoorbehoud om de eigendom van de zaak draait, en niet in de eerste plaats om de zaak zelf, is een belangrijke overeenkomst.
Hoewel er ook verschillen zijn tussen het reclamerecht en het eigendomsvoorbehoud, zijn beide rechtsfiguren qua functionaliteit en wat betreft hun plaats in het wettelijk systeem dus zeer vergelijkbaar. Daarom concludeert de scriptie dat de lijn van Rabobank/Reuser, die gaat over voorwaardelijke overdracht in zijn algemeenheid en niet per se over het eigendomsvoorbehoud alleen, dient te worden doorgetrokken naar het reclamerecht.

NB. Rectificatie: De opmerking op pagina 4 van de scriptie dat het eigendomsvoorbehoud voorgaat op het bodemrecht van de fiscus klopt niet. Het eigendomsvoorbehoud is juist wel onderworpen aan dit bodemrecht. [JB]

Bron afbeelding: Pixabay