Lees hier de scriptie Recht doen volgens Paul Scholten - Een onderzoek naar de verenigbaarheid van het raadkamergeheim met Scholtens visie op het rechterlijk oordeel, toegespitst op art. 350 Sv van Suzanne van Keulen (Masterscriptie Straf- en Strafprocesrecht, Universiteit Leiden, beoordeling: 8, begeleider: prof. C.P.M. Cleiren)
De rechterlijke gewetensbeslissing houdt volgens Paul Scholten in dat de rechter moet kunnen stellen dat hij niet anders kan dan zo te beslissen. Dit in ogenschouw nemende is het op zijn minst curieus dat rechters als college een uitspraak ondertekenen en hiervoor allen verantwoordelijk worden gehouden, terwijl de mogelijkheid aanwezig is dat niet iedere rechter binnen dat college werkelijk achter die uitspraak of de motivering daarvan staat en meent dat hij niet anders kan dan exact zo te beslissen. Door het raadkamer-geheim blijft de maatschappij omtrent een eventuele rechterlijke verdeeldheid in het ongewisse.
Beknopt gesteld kunnen het raadkamergeheim en de niet-unaniem genomen beslissingen van de meervoudige kamer niet samengaan, omdat de gewetensbeslissing van de individuele rechter op deze manier in het gedrang komt. Hiervoor zijn twee oplossingen denkbaar. Enerzijds de invoering van het unanimiteitsvereiste voor meervoudige rechterlijke beslissingen, voor alle vier de hoofdvragen van art. 350 Sv. Anderzijds zou men kunnen onderzoeken of het haalbaar is rechterlijke minderheidsopvattingen een podium te geven. Daar het laatste lastiger te bewerkstelligen is dan het eerste, omdat ons systeem daar (momenteel) niet naar is ingericht, is het op korte termijn realistischer om het unanimiteitsvereiste weer in te voeren.