In deze masterscriptie van Iris van Geel staat de vraag centraal hoe werkplatforms zoals Uber en Deliveroo gereguleerd zouden kunnen worden in Nederland naar Nederlands en/of Europees arbeidsrecht op het gebied van arbeidsomstandigheden. Door middel van het analyseren van het businessmodel van deze werkplatforms, het vaststellen van de juridische kwalificaties van dienstverleners die werken via Uber of Deliveroo naar Nederlands en Europees recht en het onderzoeken van specifieke Europese en Nederlandse wetgeving op het gebied van arbeidsomstandigheden, wordt deze onderzoeksvraag beantwoord. Daar kwam uit dat de dienstverleners zijn te kwalificeren als werknemers naar Nederlands arbeidsrecht en workers naar Europees arbeidsrecht. De geboden bescherming inzake gezondheid en veiligheid op het werk acht Van Geel op basis van het onderzoek voldoende, maar bij de analyse van de wetgeving betreffende Arbeidstijden wordt wel een knelpunt gesignaleerd. De geboden bescherming zou hier onvoldoende kunnen zijn, omdat de vergaande flexibiliteit van het werk van Uber drivers en Deliveroo riders in combinatie met de flexibiliteit van de wetgeving ervoor zou kunnen zorgen dat ze eindeloze, lange dagen kunnen werken. Op grond daarvan zouden deze werkplatforms belast moeten worden met een aangescherpte zorgplicht ter bescherming van hun werknemers. Kortom, de relatie tussen een dienstverlener en een platform zoals Uber en Deliveroo is eigenlijk niets anders dan een ‘nieuwe’ flexibele arbeidsrelatie. 

Afbeelding: Flickr