Dit scriptieonderzoek van Arnaud Tol gaat over het onderkruipersverbod dat in artikel 10 Waadi is opgenomen. Deze bepaling houdt simpel weergegeven, het verbod in om bestaakte werkzaamheden te laten verrichten door externe arbeidskrachten. De vraag die centraal staat in dit onderzoek is of de reikwijdte van het onderkruipersverbod – zoals deze volgt uit de rechtspraak – in overeenstemming is met het daaraan door de wetgever gegeven doel, inhoudende het waarborgen van een effectief stakingsrecht. Uit de onderzochte rechtspraak volgt dat de reikwijdte van het onderkruipersverbod dermate beperkt is, dat geconcludeerd wordt dat de reikwijdte van het onderkruipersverbod niet in overeenstemming is met het beoogde doel.

De belangrijkste oorzaken achter de non-conformiteit tussen doel en reikwijdte zijn de wetssystematiek van de Waadi – die bepaalde arbeidsvormen en situaties uitsluit van het onderkruipersverbod – en de gebrekkige formulering van de wettekst van het verbod. Daarbij maken ontwikkelingen op de Nederlandse arbeidsmarkt sinds de invoering van het verbod het werkgevers eenvoudiger om het onderkruipersverbod te omzeilen. Met name het toegenomen gebruik van contracting en concernvorming hebben dit effect.

In het afsluitende deel van de scriptie wordt een wetsvoorstel geïntroduceerd die de reikwijdte van het onderkruipersverbod – naar de mening van de auteur – meer in lijn brengt met het daaraan gegeven doel. Voorts wordt erkend dat het wetsvoorstel een inbreuk maakt op het recht op vrije ondernemingsvoering ex artikel 16 Handvest. Naar aanleiding hiervan wordt het wetsvoorstel getoetst aan de beperkingsvoorwaarden van het Handvest, en volgt de conclusie dat met het wetsvoorstel een gerechtvaardigde inbreuk wordt gemaakt op artikel 16 Handvest.