In deze scriptie van Ali Benhammou is onderzocht wat de civiele mogelijkheden en fiscale gevolgen zijn om de rechtsvorm van een Nederlandse BV te wijzigen in een Belgische BVBA en andersom, al dan niet met verplaatsing van de werkelijke zetel.

Uit de uitspraken Cartesio, VALE en Polbud volgt dat een grensoverschrijdende omzetting mogelijk is, afhankelijk van het recht van de inbound-lidstaat. Kent deze lidstaat een (binnenlandse) omzettingsregeling, dan dienen in beginsel beide lidstaten de grensoverschrijdende omzetting toe te laten. Daarnaast speelt het al dan niet aanhangen van de incorporatieleer (Nederland) of werkelijke zetelleer (vooralsnog België) door de inbound-lidstaat een rol. Fiscaal gezien vindt bij binnenlandse omzettingen geen belastingheffing plaats. De leer van de eenheid van de rechtsorde brengt immers met zich mee dat aangesloten dient te worden bij de civielrechtelijke gevolgen. Het gelijkheidsbeginsel trekt deze behandeling grensoverschrijdend door. Met het oog op de evenwichtige verdeling van de heffingsbevoegdheden tussen de lidstaten, mag echter een exitheffing plaatsvinden wanneer de outbound-lidstaat haar heffingsrechten verliest. Een opvallend fenomeen hierbij is dat Nederland een fiscale vestigingsplaatsfictie kent voor rechtspersonen opgericht naar Nederlands recht. Het lijkt er op dat een Nederlandse BV die haar rechtsvorm grensoverschrijdend wijzigt, een rechtspersoon opgericht naar Nederlands recht blijft voor de Wet op de vennootschapsbelasting en de Wet op de dividendbelasting.

In de omgekeerde situatie kan dit leiden tot verrassende uitkomsten. Wanneer bijvoorbeeld een Belgische BVBA zich omzet in een Nederlandse BV, dan zal deze nimmer zijn opgericht naar Nederlands recht voor de toepassing van de vestigingsplaatsfictie(s). Dit gevolg strekt zich uit tot alle vormen van inbound grensoverschrijdende omzettingen in een Nederlandse rechtspersoon. 

Afbeelding: Pixabay