In dit artikel wordt onderzocht hoe een mensenrechtelijke benadering van arbeidsuitbuiting kan bijdragen aan een verbetering van de positie van uitgebuite arbeidsmigranten. Het perspectief van de individuele arbeidsmigrant wordt ingenomen om te bekijken welke mensenrechtelijke normen op zijn situatie van toepassing zijn, welke verplichtingen hieruit volgen voor de Staat en of de combinatie van de normen en verplichtingen ook een voldoende coherent stelsel vormt voor een mensenrechtelijke benadering die het slachtoffer centraal stelt, in het algemeen en in Nederland in het bijzonder.