Ondanks een reeks van kritische wetenschappelijke publicaties komt de Afdeling in haar Zelfreflectie naar aanleiding van de toeslagenaffaire niet terug op haar interpretatie van artikel 26 Awir als dwingend recht en het idee dat de wetgever in 2005 bewust een strenge wet aannam. Ook in de eerdere rapporten van de Raad van de Rechtspraak en de Venetië Commissie kwam dit punt niet helder uit de verf. Dit terwijl de dwingendrechtelijke lezing noch uit de wettekst noch uit de wetsgeschiedenis te rechtvaardigen valt. Zo fungeert artikel 26 Awir als een bliksemafleider: enerzijds kan de foute interpretatie van de Wko worden toegegeven, terwijl anderzijds het beeld van de ‘strenge wet’ ook in stand wordt gehouden. Door de oorzaak van de toeslagenaffaire te framen als een gebrek aan rechtsbescherming wordt de discussie over artikel 120 Grondwet en constitutionele toetsing weer leven ingeblazen, terwijl dat nu juist niet het probleem was.