Het kabinet lijkt vast te houden aan zijn voornemen om staatsnoodrecht te gebruiken om een door een deel van de bevolking ervaren ‘asielcrisis’ te beteugelen. In deze bijdrage wordt verkend op welke manier het kabinet dit precies wil inzetten, en uiteen gezet waarom dit vanuit staatsnoodrechtelijk perspectief niet door de beugel kan. Hoewel er goede redenen zijn om aan te nemen dat de voorgenomen toepassing van het staatsnoodrecht in strijd is met het Europese recht en internationale verdragen, wordt dit aspect buiten beschouwing gelaten nu deze toepassing van staatsnoodrecht reeds gelet op het nationale recht geen doorgang kan vinden. Het staatsnoodrecht is een laatste redmiddel en het is onvoldoende duidelijk waarom de problemen rondom asielmigratie niet op een andere manier aangepakt kunnen worden.