Artikelen van Yacintha Habicht
Tijdschrift
NJB 35 (2024)
Zorgt de wet Holocaustontkenning voor onwenselijke discussies in de rechtszaal?
Uitingen waarmee internationale misdrijven worden vergoelijkt, ontkend of verregaand gebagatelliseerd, kunnen kwalificeren als vormen van racisme en vreemdelingenhaat. Het is daarom belangrijk dat het Nederlandse juridisch kader over de strafbaarheid van deze uitingen onlangs werd verduidelijkt. Mede vanwege de summiere parlementaire geschiedenis, zorgt het nieuwe artikel 137c lid 2 Sr behalve voor verduidelijking echter ook voor veel nieuwe vragen. Bij uitingen die bepaalde historische of recentere geopolitieke gebeurtenissen vergoelijken of die dergelijke gebeurtenissen ontkennen of verregaand bagatelliseren, kunnen discussies in de rechtszaal ontstaan die eigenlijk niet thuishoren in strafprocedures over uitingsdelicten.
Zelfredzaamheid als juridische fictie?
Gedupeerde ouders in de kinderopvangtoeslagaffaire kregen moeilijk toegang tot gesubsidieerde rechtsbijstand. Aanvragen voor rechtsbijstand in de bezwaarfase in kinderopvangtoeslagzaken werden afgewezen omdat burgers hierbij geacht worden zelfredzaam te zijn. Zelfredzaamheid functioneert in deze situatie als juridische fictie; een juridische realiteit die niet noodzakelijkerwijs is gestoeld op een empirische basis. Dit artikel laat zien dat deze juridische fictie van zelfredzaamheid de mogelijkheden van zowel sociaal advocaten als eerstelijns rechtshulpverleners om gedupeerden daadwerkelijk terzijde te staan sterk beperkt. Een kritische blik op de normatieve keuzes die schuilgaan achter concepten als zelfredzaamheid en de vertaling hiervan naar instructies voor de uitvoeringspraktijk is dus noodzakelijk om kwetsbare burgers de nodige rechtsbescherming te bieden.
De rol van de Ombudsman in tijden van ontstatelijking
Steeds vaker gaan overheden een publiek-private samenwerking aan of richten zij privaatrechtelijke rechtspersonen op om publiek geld te alloceren. Wanneer een publieke taak niet door de overheid zelf, maar door een private partij wordt uitgevoerd kan een discrepantie in rechtsbescherming ontstaan. De inzet van private partijen bij de uitvoering van publieke taken is dus niet zonder gevolgen en het is de burger die hiervan de consequenties ondervindt nu de rechtsbescherming van die burger er op achteruit gaat wanneer een private partij, die niet kan worden aangemerkt als bestuursorgaan, een publieke taak uitvoert. Als in ieder geval de ombudsman wettelijk bevoegd zou zijn om te oordelen over private partijen die als doorgeefluik van de overheid publieke gelden verstrekken zou dat al enig soelaas bieden.
Samenwerking en rechtseenheid tussen de hoogste bestuursrechters in Nederland
Voor rechtseenheid is het van belang dat de hoogste rechters de regels die zij moeten toepassen zoveel mogelijk op dezelfde manier uitleggen. Dat vergt samenwerking in enige vorm. Hoe gaat dat in Nederland in zijn werk?
Wet Voltooid Leven
In dit blad is in het artikel ‘Wet voltooid leven bedreigt bestaande euthanasiepraktijk’ (NJB 2024/1127, afl. 18) door prof. Aart Hendriks kritiek geuit op het initiatiefwetsvoorstel Voltooid Leven. D66 beoogt met dat voorstel een waardige manier van regie over het eigen leven vorm te geven. In het stuk van Hendriks staan meerdere punten die niet een volledige weergave van de feiten geven, mede omdat er verwezen wordt naar de – juridisch zwak onderbouwde – reactie van de KNMG. Hendriks trekt de conclusie dat het voorstel– mede gelet op juridische tekortkomingen – niet anders kan worden aangeduid dan als ‘broddelwerk’. Niet terecht, zo wordt hier betoogd.