Het Hof Den Haag concludeerde in zijn arrest inzake Milieudefensie/Shell dat de civiele rechter op dit moment niet kan vaststellen welke concrete norm voor emissiereducties voor een individueel bedrijf geldt. Europese klimaatwetgeving zou duidelijkheid moeten scheppen. In dit artikel wordt deze wetgeving en de Nederlandse implementatie besproken. Op grond van het EU-wetgevingspakket verloopt het reguleren van emissiereducties via twee sporen. Het eerste spoor betreft de juridische borging van het bedrijfsspecifieke klimaattransitieplan met daarin bindende, tijdgebonden, absolute reductiedoelstellingen. Het tweede betreft sectorale klimaatwetgeving voor bijvoorbeeld de energie-, industrie- en transportsector. De implementatie van de diverse richtlijnen leidt tot complexe vraagstukken, des te meer als de twee sporen in onderling verband worden gezien, noodzakelijk opdat een coherent juridisch kader voor emissiereducties ontstaat. Want in een transitie waarin bedrijven in een relatief kort tijdsbestek moeten voldoen aan een sterk veranderend juridisch kader is rechtszekere, effectieve wetgeving cruciaal.

[verder lezen in InView]

De Wet deskundige in strafzaken, ingevoerd in 2010, beoogde onder andere de mogelijkheden voor de verdediging om een deskundige in te schakelen te vergroten. Over het effect daarvan is nog weinig bekend. Auteurs van dit artikel voerden een verkennend onderzoek uit naar de mate waarin de verdediging gebruik maakt van deskundigen, al dan niet via het landelijk Register Gerechtelijk Deskundigen. De versterking van de positie van de verdediging die werd beoogd, blijkt in de praktijk voorlopig beperkt te zijn.

[verder lezen in InView]

Commissaris van de Koning is een hybride ambt: enerzijds handelt hij als rijksorgaan ten behoeve van het rijk bij de uitoefening van rijkstaken, anderzijds behartigt hij als provinciaal orgaan de belangen van de provincie bij de vervulling van provinciale taken. Het is van belang deze verschillende posities van de commissaris duidelijk van elkaar te scheiden, met name gezien de verschillende staatsrechtelijke posities van beide organen met verschillende verantwoordingsrelaties en om verkeerde beeldvorming die kan ontstaan te voorkomen. Zeker nu sinds een aantal jaar sprake is van een opleving van de inzet van de commissaris als rijksorgaan door deze in die rol in te zetten om nationale crises, zoals de stikstof- en de asielopvangcrisis, op te lossen.

[verder lezen in InView]

Een onderbelicht probleem dat speelt in zaken waarin sprake is van dwingende controle en intieme terreur is dat de mobiele telefoon het mogelijk maakt om onbeperkt rechtstreeks contact te zoeken met een kind, ook als het in de zorg bij de andere ouder is. Gebrek aan fysiek contact met een ouder hoeft zo niet in de weg te staan aan een alles ontwrichtende negatieve beïnvloeding.

[verder lezen in InView]

Het aansprakelijk stellen van het Ministerie van Defensie als werkgever voor de blootstelling aan chroom VI gaat met serieuze problemen gepaard voor de werknemers die ziek werden. Het ministerie richtte een fonds op voor deze slachtoffers: de coulanceregeling. Ook het fonds blijkt niet zonder gebreken. Een aangepaste versie van het fonds zou niet alleen voor Defensie-werknemers, maar ook voor andere slachtoffers van chroom VI moeten gaan gelden.

Lees het hele artikel in Navigator.

De verruiming van artikel 6:22 Awb heeft ertoe geleid dat nogal wat gebreken in besluiten kunnen worden gepasseerd. De rechtspraak laat zien dat het lang niet meer zo vaak als voorheen tot een vernietiging van een besluit hoeft te komen. Dit komt de slagvaardigheid van het bestuursprocesrecht, overeenkomstig de bedoelingen van de wetgever, zonder meer ten goede. De bestuursrechter is zich terdege bewust van de vraag of de gevolgen van een gemaakte fout rechtvaardigen dat een besluit wordt vernietigd. Een of meer richtinggevende uitspraken die expliciet zien op het (eerst) bezien van de mogelijkheden om gebreken met artikel 6:22 van de Awb te passeren, zouden nog wel wenselijk zijn.

Lees het hele artikel in Navigator.

Het risico van het niet-ontmaskeren van moordenaars rechtvaardigt om standaard eenvoudig-invasief postmortaal onderzoek uit te voeren. Er zijn verschillende invasieve handelingen die een grote meerwaarde kunnen hebben bij het onderzoek naar de aard en het tijdstip van overlijden. Daarvoor is eigenlijk geen wetswijziging nodig, maar omdat er zoveel koudwatervrees is onder forensisch artsen, pleiten auteurs toch voor verduidelijking door de wetgever.

Lees het hele artikel in Navigator.

Na de perikelen van de Schiedammer Parkmoord is besloten om opnamen te maken van verhoren van verdachten en getuigen, althans in belangrijke zaken. Dat wordt door de politie ook trouw gedaan. Het levert echter in vrijwel alle gevallen een onbruikbare opname op.

Lees het hele artikel in Navigator.

De rechtspraak van het Hof van Justitie EU over de auteursrechtelijke ‘mededeling aan het publiek’ is volop in ontwikkeling. Het Hof is een nogal eclectische omstandighedencatalogus aan het aanleggen op grond waarvan bepaald moet worden wanneer nu wel of niet sprake is van een 'mededeling aan het publiek' en het is niet altijd duidelijk welke omstandigheid op welk moment wel of niet doorslaggevend is. Maar leidt dit tot ongelukken, ontploffingen en rampen? Nee. En dat komt omdat het Hof van Justitie er in een voorkomend geval weer een omstandigheid bij verzint waardoor de juiste uitkomst wordt bereikt.

Lees het hele artikel in Navigator.