Na zeven jaar AVG is er veel veranderd. Anno 2025 is het gegevensbeschermingsrecht levend recht. Ondanks vaak terechte punten van kritiek, is de AVG een onmisbaar grondrechtelijk fundament gebleken. Zeker in deze roerige tijden van grote maatschappelijke en technologische veranderingen is het een groot goed dat de bescherming van persoonsgegevens door de AVG in beginsel op een passende wijze wordt gewaarborgd. Het proces van bewustwording en implementatie is echter nog niet voltooid. Soms is er te veel aandacht voor technische details en te weinig voor de echte grondrechtelijke risico’s. Om de AVG effectiever te maken zal, mede met oog op de snel voortschrijdende technologie en het steeds bredere en gecompliceerdere juridisch raamwerk waarbinnen de AVG functioneert, de rechtsontwikkeling zich de komende jaren verder moeten verdiepen en uitbalanceren. Een belangrijke rol is daarbij weggelegd voor de AP en de toezichthouders uit andere lidstaten, maar ook voor de wetgever en de nationale en Europese rechters.

[verder lezen in InView]

Artikel 22 AVG verbiedt uitsluitend op profilering gebaseerde besluitvorming. Dit verbod geldt echter niet als dergelijke besluitvorming is toegestaan op basis van lidstatelijke wetgeving. Uit het Schufa-arrest volgt dat het antwoord op de vraag of er sprake is van een uitsluitend op profilering gebaseerd besluit, afhangt van het effect dat deze profilering heeft op het handelen of nalaten van degene die de profileringsscore ontvangt. In reactie op Schufa heeft de AP een advies uitgebracht over de toepassing van risicoprofilering door bestuursorganen. Volgens de toezichthouder is artikel 22 AVG niet van toepassing als aan vijf voorwaarden is voldaan. Bestuursorganen zouden dan zonder specifieke wetgeving risicoprofilering mogen inzetten. Dit advies, dat door het kabinet is overgenomen, is echter kwestieus. Allereerst is het advies in het licht van artikel 22, lid 1, AVG, op sommige punten lastig te volgen. Ten tweede ziet de AP over het hoofd dat het EVRM en het EU-Grondrechtenhandvest aanvullende eisen stellen aan de toepassing van risicoprofilering door bestuursorganen.

[verder lezen in InView]

Onderzoek legt bloot dat het Israëlische leger het selecteren van doelwitten in Gaza heeft uitbesteed aan AI. Een dystopische evolutie van de militaire praktijk, die door academici in het oorlogsrecht altijd als slechts een beangstigende hypothese werd gezien. Hoelang wil Nederland nog aan de verkeerde kant van de geschiedenis blijven staan?

[verder lezen in InView]

Mensen met schulden leven onder continue stress. Dat bemoeilijkt het vinden van oplossingen. Zij zoeken geen hulp, schamen zich en zijn vaak niet in staat de juiste beslissingen te nemen. De maatschappelijke kosten van problematische schulden bij natuurlijke personen zijn schrikbarend. Er zijn geen goede redenen om aan natuurlijke personen te onthouden, wat wij voor bedrijven allang normaal vinden: een effectieve, snelle en zo min mogelijk belastende methode om ondraaglijke schuldenlasten, als het echt niet anders kan, te herstructureren. In deze bijdrage worden concrete voorstellen gedaan om dit resultaat te bereiken.

[verder lezen in InView]

De Amsterdamse wethouder van Sociale Zaken vindt dat het geen overheidstaak is om in de gebiedsontwikkeling in religieuze huisvesting te voorzien. Maar gemeenten moeten wel degelijk rekening houden met de ruimtelijke randvoorwaarden voor het bouwen en functioneren van kerken of andere gebedshuizen.

[verder lezen in InView]

Het kabinet lijkt vast te houden aan zijn voornemen om staatsnoodrecht te gebruiken om een door een deel van de bevolking ervaren ‘asielcrisis’ te beteugelen. In deze bijdrage wordt verkend op welke manier het kabinet dit precies wil inzetten, en uiteen gezet waarom dit vanuit staatsnoodrechtelijk perspectief niet door de beugel kan. Hoewel er goede redenen zijn om aan te nemen dat de voorgenomen toepassing van het staatsnoodrecht in strijd is met het Europese recht en internationale verdragen, wordt dit aspect buiten beschouwing gelaten nu deze toepassing van staatsnoodrecht reeds gelet op het nationale recht geen doorgang kan vinden. Het staatsnoodrecht is een laatste redmiddel en het is onvoldoende duidelijk waarom de problemen rondom asielmigratie niet op een andere manier aangepakt kunnen worden.

[verder lezen in InView]

Tien jaar geleden werd de Nederlandse voorlopigehechtenispraktijk door drie Rotterdamse strafrechters omschreven als ‘een efficiënte koekjesfabriek!’. Dat oordeel veroorzaakte enige beroering in strafrechtelijk Nederland. Na een korte storm viel de praktijk alweer snel in de luwte. Ruim een decennium verder is het tijd om vanuit Rotterdam opnieuw te kijken naar de voorlopigehechtenispraktijk en in deze bijdrage de zittingsagenda te ontmaskeren als systemische grond van de voorlopige hechtenis.

[verder lezen in InView]

Israël gaf er de eerste drie weken na 7 oktober 2023 al blijk van het oorlogsrecht bij het grofvuil te hebben gezet. Het zou onze regering hebben gesierd een positie in te nemen die meer in lijn is met het recht.

[verder lezen in InView]

Een paar maanden geleden kon Nederland via hoorzittingen kennismaken met de kandidaat-bewindspersonen van het inmiddels gevormde kabinet-Schoof. Meer openheid over de kabinetsformatie was het doel van deze hoorzittingen. Die openheid zat vooral in de openbaarheid van de zitting. Maar belangrijker, aan de positie van de Tweede Kamer voegt de hoorzitting niets toe.

[verder lezen in InView]