Na de vorige, nogal moeizaam verlopen kabinetsformatieprocedure hebben een evaluatiecommissie, de Tweede Kamervoorzitter en de Raad van State zich uitgelaten over eventuele mogelijkheden tot verbetering van deze procedure. Na de aanwijzing door de Tweede Kamer van Gom van Strien (PVV) als eerste verkenner op 24 november 2023 in de huidige kabinetsformatie blijven over de verkenningsfase in ieder geval nog twee zaken onopgehelderd. In de eerste plaats is de precieze definitie van de verkenningsfase ongewis. Er zou geen ruimte zijn voor een ‘inhoudelijke’ aanpak, maar wat betekent dat? Ook de aangestipte mogelijkheid om de positie van de verkenner te reglementeren is nauwelijks uitgewerkt. In dit artikel wordt de verkenningsfase in het formatieproces ontrafeld en worden suggesties gedaan om de rol van de verkenner duidelijker af te bakenen.

[verder lezen in NAVIGATOR]

Om onze planeet leefbaar te houden moet duurzaamheid de norm worden. Ook de financiële sector moet hier een rol in spelen, gefaciliteerd door nieuwe Europese regelgeving. Zo is althans de gedachte. Op dit moment wordt de Europese financiële sector bedolven onder een ware stortvloed aan duurzaamheidsregels die de sector en de financiële toezichthouders zeer indringend bezighouden.

[verder lezen in NAVIGATOR]

Over de constitutionele toetsing door de Raad van State schreef Mentko Nap een proefschrift waarin hij op zoek ging naar de consistentie in de advisering. In zijn werk komt hij tot de slotconclusie dat de consistentie, maar ook de wijze waarop de Raad tot interpretatie van de Grondwet komt, meer dan eens te wensen overlaat. Dat bleek onlangs maar weer eens, althans naar mijn oordeel, uit het advies van de Raad naar aanleiding van een initiatiefvoorstel over de Rijkswet financiële defensieverplichtingen.

[verder lezen in NAVIGATOR]

In hoeverre behoren de in zijn schriftelijke wilsverklaring neergelegde opvattingen bepalend te zijn voor de beantwoording van de vraag of de inmiddels wilsonbekwame patiënt ondraaglijk lijdt in de zin van de Euthanasiewet? Een wetswijziging is raadzaam.

[verder lezen in NAVIGATOR]

Op 14 december 2014 adviseerde het Europese Hof van Justitie negatief over de toetreding van de Europese Unie tot het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het ontwerp-toetredingsakkoord kan volgens het Hof de specifieke kenmerken en de autonomie van het Unierecht aantasten en het voorziene co-respondentmechanisme is onvoldoende om de specifieke kenmerken van de Unie en van het Unierecht in stand te houden. Het miskent bovendien de specifieke kenmerken van het Unierecht met betrekking tot het rechterlijk toezicht op handelingen, maatregelen of nalatigheid van de Unie op het gebied van het gemeenschappelijke buitenlands- en veiligheidsbeleid. Deze laatste lijken nog vrij specifieke punten, die wellicht opgelost kunnen worden. Kijkend door de oogharen is er echter één belangrijke rode draad in het advies van het HvJ EU: zodra de autonomie van het HvJ EU wordt bedreigd in het bijzonder waar het betreft zijn exclusieve bevoegdheid om regels van Unierecht uit te leggen is er een wezenlijk probleem.

In deze bijdrage wordt ingegaan op de bewijsmaatstaf die tuchtrechters hanteren. De auteur vraagt zich af of de tuchtrechtelijke procedure zich op dit punt voldoende van het civiele procesrecht onderscheidt en of beschuldigingen met een quasi-strafrechtelijke grondslag ‘boven redelijke twijfel verheven’ vastgesteld moeten worden.

Dadelijk na het aanvaarden van zijn betrekking als faillissementscurator moet hij of zij ‘… door alle nodige en gepaste middelen zorgen voor de bewaring des boedels. Hij neemt onmiddellijk de bescheiden en andere gegevensdragers, gelden, kleinodiën, effecten en andere papieren van waarde tegen ontvangstbewijs onder zich’, aldus artikel 92 van de Faillissementswet, een tekst die nagenoeg geheel uit 1896 stamt. In hoeverre is de bepaling toepasbaar in een moderne bedrijfsvoering, met informatie op een harde schijf van een computer, in e-mailbestanden en administratie die in de cloud wordt gevoerd?De curator en de cloud

Kan Prinsjesdag zonder koffertje, zo vroegen de politieke redacteuren Jan Hoedeman en Remco Meijer zich in de Volkskrant af naar aanleiding van de steeds strengere Europese begrotingsdiscipline die eist dat de begroting voor aanvang van het begrotingsjaar is vastgesteld. Ja, dat kan best en is om diverse redenen zelfs heel wenselijk. Het ogenschijnlijk onbeduidende vraagstuk is een mooie aanleiding om achterhaalde staatsrechtelijke regels en beelden met betrekking tot de positie van de Koning en de Eerste Kamer, maar ook ten aanzien van de begroting bij te stellen.

Onder deze titel nam Jaap de Groot, raadsheer in het Hof Amsterdam, ‘de hele beweging die de toepassing van Bayes propageert eens onder de loep’. De aanleiding voor hem was dat de zittende en staande magistratuur al enige jaren worden gestimuleerd, onder meer bij cursussen van de SSR, om zich te bekwamen in het toepassen van het theorema van Bayes bij het bewijs in strafzaken. Aan de hand van een aantal voorbeelden concludeert hij dat de praktische toepassing van de formule van Bayes beperkt is.

In dit artikel wordt betoogd dat Wilders vervolgd moet worden door het OM wegens aanzetten tot haat en discriminatie (137d Sr) in verband met zijn uitlatingen in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen over ‘minder Marokkanen’ en dat Wilders op die grond veroordeeld kan worden door de rechter. Vervolging van Wilders kan een wezenlijke bijdrage leveren aan de markering van de wettelijke norm. Wil artikel 137d nog enige zeggingskracht hebben, dan dient het ingezet te worden in gevallen als het onderhavige.

Het ziet er serieus naar uit dat de door sommigen gedroomde en voor anderen verguisde Omgevingswet er toch gaat komen nu het voorstel voor zo’n wet op 16 juni aan de Tweede Kamer is aangeboden. De uitvoering van de wet wordt een oefening in balanceren tussen markt en milieu. De zorg voor de fysieke leefomgeving eist naast effectieve instrumenten een duidelijk normatief wettelijk kader. De Raad van State was kritisch over het gebrek aan inhoud van dat kader. Zijn advies heeft er in elk geval toe bijgedragen dat het wetsvoorstel meer substantie heeft gekregen dan de eerdere voorstellen die in het informele circuit de ronde deden. Maar is het ook genoeg om voldoende recht te doen aan de zorg voor de fysieke leefomgeving?

Tijdens het WK in Brazilië werd Luis Suarez geschorst wegens grove overtreding van de regels van het voetbalspel. De bijtgrage en goedbetaalde spits van Uruguay mag een tijdje z’n vak niet uitoefenen, zo heeft de FIFA op grond van haar reglementen bepaald. De FIFA is daar zeker toe bevoegd, al zal zijn werkgever Liverpool er niet blij mee zijn. Liverpool zou ook zelf maatregelen kunnen treffen, maar heeft dat, voor zover hier bekend, niet gedaan. In de Nederlandse politiek liggen de verhoudingen net even iets anders.

De jaarvergadering van de NJV bood een goede gelegenheid om nu eens rustig en niet in de nasleep van een ramp of crisis over nut en noodzaak van crisisregelgeving van gedachten te wisselen. Velen waren het erover eens dat bij een incidentele ramp of crisis niet direct moet worden gepoogd de oplossing te vinden in het tot stand brengen van structurele wettelijke regelingen. Tegelijkertijd bestaat huiver voor het vooraf voorzien in een toereikend wettelijk kader voor onvoorziene omstandigheden. Kunnen oplossingen überhaupt wel in wetgeving worden gevonden? Vragen uitzonderlijke situaties niet per definitie om bijzondere (ad hoc) maatregelen?