Dat blijkt uit onderzoek van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR), de Universiteit Leiden en het Belgische Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) die in België het aantal heropsluitingen van ex-gevangenen  na elektronische detentie vergeleken met heropsluitingen na detentie onder een regulier gevangenisregime.

In België waren gegevens beschikbaar van alle Belgische gedetineerden die tussen 2003 en 2005 vrijkwamen na een vrijheidsstraf van minimaal 6 maanden en maximaal 3 jaar die ze uitzaten onder elektronisch toezicht of in een reguliere gevangenis. De onderzoekers gingen na of er vijf jaar na vrijlating verschillen zijn tussen de recidivecijfers van beide groepen. Daarvoor vergeleken ze een groep van ruim 900 elektronisch gedetineerden met een even grote groep regulier gedetineerden die waren geselecteerd op basis van vergelijkbare relevante kenmerken als leeftijd, geslacht, aantal en duur van eventuele eerdere gevangenisstraffen, en de ernst van het delict waarvoor zij als laatste gedetineerd werden.

Van de groep elektronisch gedetineerden werd 5% binnen één jaar opnieuw opgesloten. Van de groep gedetineerden die hun straf in de gevangenis uitzat was dit 18%. Vijf jaar na vrijlating was 24% van de elektronisch gedetineerden minimaal een keer opnieuw opgesloten, terwijl dit voor 46% van de regulier gedetineerden het geval bleek.

Terwijl in Nederland het wetsvoorstel voor uitbreiding van het gebruik van elektronisch toezicht niet door de Eerste Kamer kwam, zijn in België de mogelijkheden voor het gebruik van elektronisch toezicht recent juist uitgebreid en wordt steeds vaker gebruik gemaakt van een enkelband als alternatief voor gevangenisstraffen tot 3 jaar.  

Het onderzoek is beschreven in: Blokland, A., Wermink, H., Robert, L., Maes, E., ‘Wederopsluiting na elektronische detentie en reguliere detentie in België’, Tijdschrift voor Criminologie, 2015, afl. 1, p. 31-58.